RUMOR VARIUS
Anno 2003 - fasciculum 150
.
Germanus Romulo dat gladium, vestem botonibus aperit.
Se vertit.
Bibit, corpus quatit.
Considit, explorat ovum applari exesum.
Unus alterum aspectat oculis emissiciis.
Silentium. Imperator mappa deterget os suum, surgit.
E recessu venit heros saeve cataphractus, non “wagneriani” generis, sed prisci, una manu cassidem, altera manu securim tenens carnificis.
Dorsum inclinat.
In genua procumbit.
Exit.
Etiam Odoacer in genua procumbit. Romulus horribiliter territus est.
Odoacer iterum surgit.
Ambo considunt. Romulus vultu est tristi, Odoacer Romulum attente aspectat.
Index verborum rariorum recentiorumve
Comoediae pars 1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10 - 11 - 12 - 13
Romulus Magnus* (Pars 12)
.
*Friderici Dürrenmatt (1921-1990) Helvetii narratoris et comoediographi ingeniosi Romulus Magnus (Romulus der Grosse) comoedia historica fidei historicae contraria quattuor actibus scripta, anno 1948 primum acta, annis 1958 et 1964 retractata, anno 2000 a Nicolao Gross Germano Coreanensi in Latinum conversa.
Romulus:
Tun’ es verus Germanus?
Germanus:
Prolis praevetustae.
Romulus:
Hoc comprehendere omnino non possum. Tacitus vos describit homines oculis trucibus, caeruleis, capillis flavis, barbaricis corporibus giganteis, sed tu mihi potius videris botanicus byzantinus falsis vestimentis indutus.
Germanus:
Etiam Romanos ego mente finxi prorsus alios: Semper audiveram de eorum fortitudine, et nunc tu unicus es, qui non aufugit.
Romulus:
Patet utrumque nostrum de alterius stirpe falsissime cogitare. Haec vestimenta, quibus pedes tui involuti sunt - suntne bracae?
Germanus:
Certe. Sunt.
Romulus:
Hoc est revera mirum vestimentum. Idem ubi claudis botonibus?
Germanus:
In parte anteriore.
Romulus:
Quomodo idem corpori affigis?
Germanus:
Habenis bracarum.
Romulus:
Licet videre tales habenas bracarum. Talem rem mihi anirno fingere omnino non possum.
Germanus:
Scilicet.
Germanus Romulo dat gladium, vestem botonibus aperit.
Germanus:
Habenis bracarum inventis bracae non iam sunt problema technicum. En aspice posteriora.
Se vertit.
Romulus:
Commode factum. Reddit illi gladium.
Romulus:
Habeas gladium tuum.
Germanus:
Gratias tibi ago. Quidnam bibis?
Romulus:
Vinum asparagi.
Germanus:
Licetne gustare?
Bibit, corpus quatit.
Romulus:
Intolerabile! Hoc potulentum non iam diu bibetur. Cervesia isto melior est. Ceterum gratulor tibi, quod possides illam Venerem supra stagnum in viridiario tuo positam.
Romulus:
Illane est figura extraordinaria?
Germanus:
Opus ab ipso Praxitele confectum.
Romulus:
Heus malum. Semper credidi illam statuam esse similitudinem tantum nullius pretii. At nunc iam abest mercator artificiorum!
Germanus:
Permittas quaeso.
Considit, explorat ovum applari exesum.
Germanus:
Haud malum.
Romulus:
Alisne gallinas?
Germanus:
Magno cum enthusiasmo.
Romulus:
Mirum! Ego quoque alo gallinas!
Germanus:
Tu quoque?
Unus alterum aspectat oculis emissiciis.
Germanus:
Gallinae in viridiario versantes suntne tuae?
Romulus:
Quas curavi e Gallia importandas.
Germanus:
Pariuntne?
Romulus:
Dubitasne?
Germanus:
Sincerus sis. Quantum ex ovo concludo, non ita bene pariunt.
Romulus:
Ita sane, in dies rarius ova pariunt. Sollicitor de gallinis. Nescio, num in causa sit pabulum. Nulla gallina recte valet nisi una.
Germanus:
Illan’, quae est ravi coloris et maculis flavis obsita?
Romulus:
Quare sentis eam ipsam esse optimam?
Germanus:
Quia hanc gallinam curaveram in Italiam importandam. Scire volueram, quomodo sustineret caeli statum meridionalem.
Romulus:
Non possum quin gratuler tibi. Haec est stirps domestica vere bona.
Germanus:
Quam ipse effeci
Romulus:
Videris esse cultor gallinarum excellentissimus.
Germanus:
Pater patriae ut sum, debeo hanc rem tractare.
Romulus:
Tun’ es pater patriae? Quis vocare?
Germanus:
Odoacer sum, princeps Germanorum.
Romulus:
Gaudeo te noscere.
Odoacer:
Tu autem quis es?
Romulus:
Ego sum Imperator Romanus.
Odoacer:
Ego quoque gaudeo te novisse. Sed statim sciveram, quemnam convenirem.
Romulus:
Tun’ iam scivisti?
Odoacer:
Ignosce quod simulavi me te ignorare. Hominibus inter se hostilibus cum aliquatenus iniucundum sit subito unum in alterum incidere, mihi quidem utilius visum est in initio tecum colloqui de gallinis alendis quam de rebus politicis agendis.
Romulus:
Ignosco tibi.
Silentium. Imperator mappa deterget os suum, surgit.
Romulus:
Paratus sum.
Odoacer:
Paratus ad quid faciendum?
Romulus:
Ad moriendum.
Odoacer:
Tun’ exspectas mortem tuam?
Romulus:
Inter omnes constat quid faciant Germani de captivis suis.
Odoacer:
De hostibus tuis tam superficialiter cogitas, ut comprobes iudicium plebeculae, Romule Imperator?
Romulus:
Quidnam aliud velis nisi mortem meam?
Odoacer:
Hoc videbis. Veni, nepos!
E recessu venit heros saeve cataphractus, non “wagneriani” generis, sed prisci, una manu cassidem, altera manu securim tenens carnificis.
Nepos:
Care avuncule?
Odoacer:
Dorsum inclina coram Imperatore Romano, nepos.
Nepos:
Inclinabo, care avuncule.
Dorsum inclinat.
Odoacer:
Fac magis te demittas.
Nepos:
Ut iubes, care avuncule.
Odoacer:
In genua procumbe coram Imperatore Romano.
Nepos:
Procumbam, care avuncule.
In genua procumbit.
Romulus:
Quid hoc sibi vult?
Odoacer:
Surge, nepos.
Nepos:
Ut iubes, care avuncule.
Odoacer:
Exi, nepos.
Nepos:
Exibo, care avuncule.
Exit.
Romulus:
Non intellego.
Odoacer:
Non veni, ut te occiderem, Imperator Romane. Veni, ut me cum toto populo tibi subderem.
Etiam Odoacer in genua procumbit. Romulus horribiliter territus est.
Romulus:
Ista quidem insania est!
Odoacer:
Etiam Germanus vult dirigi sana ratione, Imperator Romane.
Romulus:
Irrides me.
Odoacer iterum surgit.
Odoacer:
Romule, nos modo prudenter collocuti sumus de gallinis. Potestne fieri, ut eadem cum prudentia colloquamur de gentibus nostris?
Romulus:
Loquere.
Ambo considunt. Romulus vultu est tristi, Odoacer Romulum attente aspectat.
Odoacer:
Vidisti nepotem meum. Qui vocatur Theodericus.
Romulus:
Vidi.
Odoacer:
Qui est iuvenis urbanus. Ut iubes, care avuncule, bene, care avuncule, sic loquitur per totum diem. Eius mores sunt nulla vituperatione digni. Qui modo suo vivendi gentis meae mores corrumpit. Qui nullam puellam tangit, nihil bibit nisi aquam, humi dormit. Cottidie usum armorum exercet. Nunc quoque, ubi est in procoetone, puto eum corpus exercere.
Romulus:
Ergo verus est heros.
Index verborum rariorum recentiorumve
Comoediae pars 1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10 - 11 - 12 - 13