RUMOR VARIUS
Anno 2002 - fasciculum 143
.
Gallinae denuo gracillant. Denuo huc illuc alis plausitant. A dextris praeter villam Rea una cum Phylace histrione venit.
Titubans exit sinistrorsum.
Aemilianus surrexit et nunc stat ante principissam declamantem, quae eum aspectat stupefacta.
Ille porrigit manum sinistram.
Se avertit.
Manum iterum abdit.
Rea porrigit manum suam dextram. Aemilianus sinistram suam in Reae manum imponit.
Oculis emissiciis aspectat manum suae impositam.
Puella virum aspectat oculis torpidis.
In loco constantes inter se aspectant.
Principissa eum territa aspectat oculis emissiciis.
Rea in domum fugit. Histrio eam praeceps sequitur.
A sinistris nuntius citatissimus palatium incurrit.
Index verborum rariorum recentiorumve
Comoediae pars 1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10 - 11 - 12 - 13
Romulus Magnus* (Pars 5)
.
*Friderici Dürrenmatt (1921-1990) Helvetii narratoris et comoediographi ingeniosi Romulus Magnus (Romulus der Grosse) comoedia historica fidei historicae contraria quattuor actibus scripta, anno 1948 primum acta, annis 1958 et 1964 retractata, anno 2000 a Nicolao Gross Germano Coreanensi in Latinum conversa.
Aemilianus:
Amasne Horatium? Scribisne Italiae elocutione optima?
Tullius Rotundus:
Sum iurisconsultus.
Aemilianus:
Ego Horatium amaveram. Optima elocutione totius Italia scripseram.
Tullius Rotundus:
Tun’ es poeta?
Aemilianus:
Animans fueram altioris cultus civilis.
Tullius Rotundus:
Animans fueram altioris cultus civilis.
Aemilianus:
Ibi unde veni, spiritus victus est a carnificibus.
Gallinae denuo gracillant. Denuo huc illuc alis plausitant. A dextris praeter villam Rea una cum Phylace histrione venit.
Rea:
SOPHOCLES Antigone, 806-810
Ορατ’εμ’, ω γας πατριας πολιται,
ταν νεαταν οδον
στειχουσαν, νεατον δε φεγγος λευσσουσαν αελιου,
κουποτ’αυθις
Ορατ’εμ’, ω γας πατριας πολιται,
ταν νεαταν οδον
στειχουσαν, νεατον δε φεγγος λευσσουσαν αελιου,
κουποτ’αυθις
Spurius:
Nunc non patior classicos. Alioquin statim in loco obdormiscam!
Titubans exit sinistrorsum.
Phylax:
Perge, principissa, vehementius, magis dramatice! Οιμoι γελωμαι -
Rea:
SOPHOCLES Antigone, 839-842
Οιμoι γελωμαι. τι με, πρoς
θεων πατρωων,
oυκ oλoμεναν υβριζεις,
αλλ’ επιφαντoν;
SOPHOCLES Antigone, 847-851
oια φιλων ακλαυτoς, oιoις νoμoις
πρoς εργμα τυμβoχωστoν ερχoμαι
ταφoυ πoταινιoυ
ιω δυστανoς,
μετoιkoς oυ ζωσιν, oυ θανoυσιν.
Οιμoι γελωμαι. τι με, πρoς
θεων πατρωων,
oυκ oλoμεναν υβριζεις,
αλλ’ επιφαντoν;
SOPHOCLES Antigone, 847-851
oια φιλων ακλαυτoς, oιoις νoμoις
πρoς εργμα τυμβoχωστoν ερχoμαι
ταφoυ πoταινιoυ
ιω δυστανoς,
μετoιkoς oυ ζωσιν, oυ θανoυσιν.
Phylax:
oυ ζωσιν, oυ θανoυσιν. Respira, principissa, respira. oυ ζωσιν: iterum.
Rea:
oυ ζωσιν, oυ θανoυσιν.
SOPHOCLES Antigone, 810-816
…αλλα μ’ o παγκoιτας Αιδας ζωσαν αγει
ταν Αχερoντoς
ακταν, oυθ’ υμεναιων
εγκληρoν, oυτ’ επνυμφιδιoς
πω με τις υμνoς υμνησεν, αλλ’ Αχερoντι νυμφευσω.
SOPHOCLES Antigone, 810-816
…αλλα μ’ o παγκoιτας Αιδας ζωσαν αγει
ταν Αχερoντoς
ακταν, oυθ’ υμεναιων
εγκληρoν, oυτ’ επνυμφιδιoς
πω με τις υμνoς υμνησεν, αλλ’ Αχερoντι νυμφευσω.
Phylax:
αλλ’ Αχερoντι νυμφευσω.
Rea:
αλλ’ Αχερoντι νυμφευσω.
Phylax:
Magis tragice, principissa, magis rhytmice, magis clama ex intimo corde, magis ex intimo animo. Alioquin nemo credet te ipsa anima percepisse, quid valerent hi versus immortales. Sentiris nondum recte animo finxisse Acheronta, deum mortis. Quod doleo, plurimum doleo. Attende: αλλ’ Αχερoντι νυμφευσω.
Rea:
αλλ’ Αχερoντι νυμφευσω.
Aemilianus surrexit et nunc stat ante principissam declamantem, quae eum aspectat stupefacta.
Rea:
Quid vis?
Aemilianus:
Quis es?
Rea:
Ego sum Rea, filia Imperatoris.
Aemilianus:
Rea, filia Imperatoris. Te non recognoveram. Pulchra es, sed faciem tuam oblitus sum.
Rea:
Nosne inter nos noveramus?
Aemilianus:
Puto me hoc recordari.
Rea:
Venistin’ Ravenna? Lusimusne inter nos, cum essemus parvuli?
Aemilianus:
Inter nos lusimus, cum essem homo.
Rea:
Nonne vis mihi dicere, quis voceris?
Aemilianus:
Nomen meum inscriptum est manui meae sinistrae.
Rea:
Quam monstra mihi.
Ille porrigit manum sinistram.
Rea:
Oh, horribilis est manus tua!
Aemilianus:
Vin’ retraham?
Rea:
Non iam patior eam!
Se avertit.
Aemilianus:
Si ita, numquam scies, quis ego sim.
Manum iterum abdit.
Rea:
Da mihi manum tuam.
Rea porrigit manum suam dextram. Aemilianus sinistram suam in Reae manum imponit.
Rea:
Ecce anulus! Anulus Aemiliani!
Aemilianus:
Anulus sponsi tui.
Rea:
Mortuus est.
Aemilianus:
Crepuit medius.
Rea:
Nonnullis locis caro super anulum crevit.
Oculis emissiciis aspectat manum suae impositam.
Aemilianus:
Ille mecum communicat carnem meam vitiatam.
Rea:
Aemiliane! Tu es Aemilianus!
Aemilianus:
Qui fui.
Rea:
Te non recognosco, Aemiliane.
Puella virum aspectat oculis torpidis.
Aemilianus:
Numquam me recognosces, filia Imperatoris.
In loco constantes inter se aspectant.
Rea:
Per tres annos te exspectavi.
Aemilianus:
Captivis Germanorum tres anni videntur aeternitas. Tam diu ne exspectetur homo.
Rea:
Nunc ades. Veni nunc ad me in domum patris mei.
Aemilianus:
Germani sunt venturi.
Rea:
Quod scimus.
Aemilianus:
Ergo i et cape cultrum.
Principissa eum territa aspectat oculis emissiciis.
Rea:
Quid sentis, Aemiliane?
Aemilianus:
Sentio mulierem posse cultro pugnare.
Rea:
Nos non iam possumus pugnare. Exercitus Romanus devictus est. Non iam habemus milites.
Aemilianus:
Milites sunt homines, et homines possunt pugnare. Adhuc adsunt multi homines. Mulieres, servi, senes, manci, pueri, administri publici. I, cape cultrum.
Rea:
Hoc ineptumst, Aemiliane. Necesse est nos ipsos Germanis dedere.
Aemilianus:
Ego ante tres annos Germanis me dedidi. Quid isti de me fecerunt, filia Imperatoris? I, cape cultrum.
Rea:
Per tres annos te exspectavi. Diem de die, horam pro hora, et nunc te timeo.
Aemilianus:
αλλ’ Αχερoντι νυμφευσω. Nonne recitasti hos versus? Qui nunc ad veritatem adducti sunt. I, cape cultrum. I, i!
Rea in domum fugit. Histrio eam praeceps sequitur.
Tullius Rotundus:
Marcus lunius Aemilianus, e captivitate Germanica reversus. Animus meus plurimum commotus est.
Aemilianus:
Ergo propera pugnatum, ne commotio tua sit superflua.
Tullius Rotundus:
Mi care amice, certe gravia tulisti et dignus es respectu, sed ne credas nos in domo imperiali nihil passos esse. Desidere, accipere unum nuntium adversum post alterum neque adiuvare posse, hoc certe est pessimum omnium, quae viro politico possunt accidere.
A sinistris nuntius citatissimus palatium incurrit.
Index verborum rariorum recentiorumve
Comoediae pars 1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10 - 11 - 12 - 13