Visne pocillum cafaei?

Nolo, gratias, satis hodie cafaeum bibi.

Momento fiat…

Nolo, gratias. Veni et conside mecum.

Venio…

Spero te paululum morari posse, aliquod cibi parem. Iam dudum simul non cenabamus.

Infeliciter… tempus mihi non est, more solito.

(Quieta voce) Certe. In bello sumus. Bellum, bellum, bellum, instar immensae sanguisugae quae omnium sanguinem, tempus, sensus, voluntatem, vitam sugit. Sanguisuga immensa quae crescit et grandescit et totum orbem terrarum obtegit. Tam immanis est ut, etiamsi nunc moriretur, foetore mundum per annos opprimeret.

Hodie adflicta es.

Non magis solito. Nonnumquam nocte e somno pavore plena expergo quia eos te… eos te ablaturos somniavi.

(Post pausam) Quis praevidere potuisset bellum tam diu duraturum… Conamur videre ventura, sed solum Di possunt…

Quando finem habebit?

Nescio.

Si… casus daretur… si perderemus, quid tibi occurreret? Quid nobis?

Tempus fuit ubi post bellum victor et victus inter se gratularentur pro virtute sua et unus alterum superare urbanitate conaretur. Aliis temporibus, vae victis: Vercingetorix strangulatus est post annos in carcere. Hodie victus criminosus est, criminosus belli (2)…

Paratus esse debes, si casus daretur… certa sum tibi esse facultates… dicere volo si necesse sit… in locum securum effugere…

(Surridens) Vere, hic dies ater tibi… nondum perdidimus. Praeterea, vero putasne fugam mihi possibilem?

(Lacrimat, facie manibus operta.) Si non, te occident!

Noli lacrimare. Multis discriminibus superfui. (Surridens) Non tam facile est me occidere.

Si modo non esses… interdum somnio… abire possemus… in Helvetiamm aut in Hispaniam et placide in domuncula habitare… ego pro te irem diurnalem (3) emptum et nuntia mundi audiremus ac tu mihi earum rationes causasque explicares… liberi essemus hoc terribili incubo… essemus sicut omnes alii… tuti quia solum duo essemus inter miliones. Sed nunc… tu es Mussolini… (Lacrimat.)

Imaginare tecum me in hortu petunias serentem ac effectibus praematuri frigoris in poma aurea (4) curantem! (Surridet.)

(Surridens) Scio. Somnia mea fatua sunt. Aliquando mihi opus est cogitare me tecum abire ac placide quieteque vivere. Nonne somnias? Quae sunt somnia tua? Numquam somnia tua mihi narravisti.

Nunc tempus mihi ad somniandum non est. (Surridet.)

Curo de valetudine tua… pallidior maceriorque videris.

Bene me habeo, non debes curare.

Fortasse nimis laboras.

Cum laborare me taedet, venio te visum.

Iterumne cras venies?

Si possibile. Nunc abire debeo.

Possumne tibi aliquid parare antequam eas?

(Surgens) Gratias tibi ago. Edam aliquid laborans.

(Surgens) Veni, quaeso, ubi primum poteris…

(Eam osculatur.) Veniam. Vale. Non opus est te ad ianuam venire.

(Sedens) Quis est?

Domina Rachel Mussolini colloquium petit.

Domina Rachel Mussolini?

Ita est.

(Surgens et ad ostium cubiculi ambulans) Intret et dic ei me brevi adituram esse.

Signora mox aderit. Quaeso, conside.

(Considit in divano.) Gratias.

Domina Rachel… deploro tibi exspectare necesse…(Pausa) cui hunc honorem debeo?

Scis quod volo. Volo te viro meo absistere.

Habesne aliquid dicendo?

(Capite negans) Non habeo. Intret et dic ei me brevi adituram esse.

Conside! (Indicat sellam. Clara considit.) Absiste mea viro! Senex est et difficultates satis habet. Absiste eo.

Volo ut abeas, et promittas te eum numquam postea visuram.

(Post longam pausam) Non possum.

Nonne potes? Quomodo non potes? Vir meus est! Quo iure es? Num putas pulchrum os aliquosque annos iuventutis relictos tibi iura dare ad… Quo iure es?

(Voce submissa) Nullo.

Vis amatrix Ducis esse, magni potentis viri. Potestas eius te fascinat. Quid scis de eo? Uxor eius per annos certaminis ac obscuritatis fui. Tibialia ac bracas eius reficiebam dum is in lecto exspectabat quia alias non habebat. Eo brachia circum dabam cum fractum ac victum se habebat. Nunc senex est ac altera maior clades fortasse veniet… iterum me agebit… Quid vis? (Vocem augens) Dic mihi quid velis.

(Voce submissa) Nihil.

Tunc abi et absiste eo

Non possum.

Lupa! (Manum levat ac Clarae faciem ferit. Clara deiecta in sella lacrimat.) Hoc antea invenire debuissem sed nunc abibis… audisne? Nunc!

(Capite negans, voce submissa) Non possum, non possum.

Desine lacrimare et de amore permagno qui te submersit dic mihi atque de paralyse voluntatis tuae eius irresistibili ardore effecta… noli mihi omnia praeclara verba parcere… Age! Age! (Post pausam) Fortasse paululum auxilium tibi necesse… auxilium argentarium pro impensis migrationis (5). (Mordaciter) Nunc vita tam cara est… certe congruamus… si pecuniam nominare velis…

Non… (Lacrimat.)

Quanti? Iam cum feminis tibi paribus egi. Semper illi amores permagni exitum habent mixtura tedii, pecuniae, iurgorum adiuvante. Spero te tuum non aliorum dissimilem habere.

Me… me paenitet. Scio ut sentis… credo me scire…

(Mordaciter) Ah! Nunc indulgentiam tuam habeo.

Conabor ire… sed non hoc tempore… ei terribile tempus est… fortasse quando minus subsidium ei necesse sit… solum homo est… te eget… fortasse me… paulum. Hoc tempore eum deserere non possum. Nihil, nemo sum, nullo iure sum… solum peto ne eum plus sufferre faciamus.

Nunc video. Instar hostiae es. Solum vis ad pedes domini tui servire, ad moriendum parata eius arbitrio.

Iam solus est. Solum te… et me habet. Nunc vere solus est. Hoc scis… non possumus… nunc eum deserere non possum… fortasse ei haud multum non sum… ut dixisti multas mihi pares habuit sed etsi ei paulum sum, non possum… hoc onus etsi parvum addere… tu scire debes… scire debes melius quam ego quam grave sit esse solum. Bellum fere perditum est atque omnes volunt longinquitatem ab eo instituere, omnes se parant ad evenienda… aliquando huc venit et mihi repetit, pro certo habeo, quae tibi iam dixit… non propter melius firmamentum meum sed quia aliquis fidelis sum et ille solus. Aliquando animum meum confirmat, metus meos sedat et sic faciens tristitiam suae solitudinis lenit… quaero ne eum auxilio meo miserabili privemus… parvulum est… fere nullius momenti… sed nunc eum deserere non possum… promitto post hanc terribilem procellam… post procellam… tunc me ituram… polliceOr… quaeSO… quaeso…

Vir meus et ego multis procellis superfuimus nullo adjuvante. Te non egemus.

Nunc res aliter se habent. Scis res aliter se habere. Bellum perditum est et inimici solum homo est. Sensus mei… tui… nullius momenti sunt… si successum habuisset omnes flores viam eius triumphi pavimentavissent. Clade, omnes eum contemnent.

(Amare) Omnes Itali fascistae erant…

Sane erant.

Profecto erant. Etiam intimi eum derelinquent sui conservandi causa…

(Surgens) Promisisti te discessuram esse post procellam. Iam veniet… tunc demum ibis.

Ita est… tunc ibo…