RUMOR VARIUS
Anno 1979 - fasciculum 14
.
Er und der Esel verstecken sich.
Sie verstecken sich. Pomponia erscheint mit ihrem Titus.
Asinus: Bene audis, optima! Avidi gloriae sumus.
Gallus: Ante lucem villam domini reliquimus…
Asinus doctus vel sapientia invicta (Pars II)
.
Asinus:
Sexaginta.
Magister:
Optime!
Marcus:
Asinus vere mirabilis est. Plausum ei date!
Discipuli:
(Sie umringen den Esel.) Ave asine, ave asine, nos te salutamus!
Rufus:
(aus dem Hintergrund) Eho Galle, eho sceleste, ubi es? Quo asinum meum subducis?
Magister:
Quis clamat?
Gallus:
Rufus est, dominus meus. Heu me miserum!
Er und der Esel verstecken sich.
Rufus:
(tritt ein) Heu me miserum! A fortuna derelictus sum. Amisi servum pigrum et asinum pigriorem. Occidi, perii, mortuus sum!
Magister:
Bono animo es! Homo doctus in se semper divitias habet.
Rufus:
Vos docti, vos beati estis, ego quidem pauper sum. Mihi est una tunica modica, balneum non cottidianum, filius stultissimus.
Gallus:
Et uxor eius pestis est!
Rufus:
Quid audio? Estne vox servi mei?
Gallus:
(zur Seite) Mehercle, captus sum. (Er erscheint vor seinem Herrn) Salve, bone vir!
Rufus:
Heus, heus furcifer! Quid tu hic agis?
Asinus:
(aus dem Versteck) Peregrinamur!
Rufus:
(sieht den Esel) Quid specto? Sunt aures asini mei!
Asinus:
(er zeigt sich) Male spectas, optime, non sunt aures asini tui, sed aures meae.
Rufus:
Satin' sanus es?
Asinus:
Maxime.
Rufus:
Delirasne?
Asinus:
Minime.
Aulus:
Asinus bene iudicat, agricola, nam aures asini tibi non sunt.
Magister:
Tace sodes!
Asinus:
Liber enim sum, cum Gallo orbem terrarum peragrabo atque litteris Latinis studebo.
Gallus:
Abhorremus a vita rustica et a moribus agrestibus, litterae autem atque libri nobis magno gaudio sunt.
Rufus:
Vae misero mihi! Servus asinusque meus non solum pigri sed etiam insani sunt. Quid uxor mea dicat?
Pomponia:
(aus dem Hintergrund) Rufe, ubi terrarum es? Cena parata est. Propera, quid cessas?
Rufus:
Vox Pomponia uxoris meae est.
Gallus:
Actum est de nobis.
Rufus:
Facile credo.
Asinus:
Fugae vos mandate!
Sie verstecken sich. Pomponia erscheint mit ihrem Titus.
Pomponia:
Salve magister!
Magister:
Salve tu quoque, Pomponia!
Pomponia:
(zu ihrem Sohn) Aperi caput, Tite, et saluta!
Asinus: Bene audis, optima! Avidi gloriae sumus.
Gallus: Ante lucem villam domini reliquimus…