Mithridates VI, rex Ponti et Romanorum adversarius, medicina doctus et experimentorum amans erat. Antidotum invenit, cui nomen Mithridatium datum est. Cottidie antidotum sumebat veneficos poculaque mortifera timens. Temporibus eius principes persaepe veneno necabantur. Mithridates antidoti vim saepe in servis hominibusque capitis damnatis experiebatur. Antidotum efficax fuisse videbatur, nam Mithridates ipse veneno interfici non poterat. A Romanis superatus rex mortem sibi consciscere conabatur. Sed frustra. Ab omnibus venenis protectus erat. Postremo ferro se interimere debuit. Celsus, ille vir Romanus doctissimus, nobis additamenta antidoti tradidit. Magnam copiam partium praeceptum continebat velut papaver, castoreum, galbanum, anisum, petroselinum, murram, crocum, nardum…
Praeceptum versificatum erat. Quo modo metris impediebatur, ne additamenta falsa insererentur. Etiam in aulis imperatorum Romanorum Mithridatium magni aestimabatur. Nomine Theriaci usque ad saeculum p.Chr.n. millesimum nongentesimum bene acceptum est. Alia additamenta adiciebantur. Medicus corporis Neronis imperatoris, nomine Andromachos, viperae carnem et copiam maiorem suci papaverei addidit. Et Galenus medicus de antidotis scribens narravit effectum Theriaci apud Marcum Aurelium imperatorem soporiferum fuisse. Affirmavit quoque Theriaco detracto agrotum minus valuisse.