Cari legentes,

Hoc anno ferias aestivas quintum una cum uxore et liberis in Italia peregi. Hoc anno autem novo loco adhuc nondum visitato: in vico nomine Gabicce, qui ab illo multo celebriore nomine Cattholica spatio unius aut duorum chilometrorum distat. Ibi ad litus maris Adriatici XIV dies ferias degimus dignos, ut memoriae traclantur! Nam res mirae non modo in itinere, sed etiam in ipso vico Gabicce acciderunt, quarum maxime lepidas, si placet, narrare velim.

Iter inimus ante diem XVI Kalendas Quintiles autocineta vehentes. Profectio feliciter evenit, nam profecti eramus nocte, quo tempore liberi somno placido dormire solent. Iugis illis praeclaris, quibus nomen "Sanctus Bernardinus" (San Bernardino) et "Mons Cineris" (Monte Ceneri) est, transgressis prima luce ad oppidum nomine Chiasso advenimus in fine meridionali Helvetiae situm, liberi semper dormientes, uxor musicam a phonocaseta auditam voce amplificans impediens, quominus ego — rotam moderatricem (1) manibus prensans verens, ne multis deviationibus (2) confusus viam rectam amitterem — indormirem.

Hic ego, ut custodibus aditum ad Italiam servantibus (3) syngraphos monstrarem, machinamentum motorium exstinguens (4) constiti. Sed ubi syngraphi? Frustra cum uxore quaerere coepi. Machinamento motorio exstincto autem liberi silentio facto e somno excitati sunt. "Ubi sumus? Marene Adriaticum iam adepti? Cur, pater, hic consistis? Fame cruciamur! Ubi lagona aquam mineralem continens? Ubi pocula, quibus bibamus? Facite, date nobis!" interrogabant, quaesitabant, ululabant, dum parentes semper syngraphos quaerimus. Uxor liberos argumentis et factis perturbata placare conabatur, ego denique syngraphos humi autoraedae iacentes inveni. Custodi, qui haec omnia aequo animo et patienter observaverat, per apertam fenestram autoraedae obtuli inspiciendos. Cum nostrorum liberorum duorum non syngraphos, sed chartas identificarias (5) obtulissem — possident enim liberi nostri tales chartas pro syngraphis — custos interrogavit: "Ubi his chartis identificariis numerus syngraphicus (6) impressus est?" Ego chartas identificarias talem numerum non continere non ignorans, multa respondere autem moleste ferens tacitus indice numerum cursualem domicilii, qui indicatus erat, monstravi. Quo numero monstrato — scilicet in utraque charta idem numerus legebatur! — custos subito contentus factus est: Hilariter comiterque "Optime," inquit "licet vos porro vehi. Transgredimini finem!Felices ferias vobis!" — "Gratias" respondimus ridentes et salutantes (dubito an liberi tum intellegerent veram causam, cur uxor mecum tam hilariter rideret).

Ita iter ad vicum Gabicce perfecimus illis stratis autocineticis (7) Italiae celeberrimis, interdum affluentiis vehiculariis (8) impediti, interdum aliqua mora ad animos recreandos sub sole mediterranea fruentes. Ad meridiem denique deversorium in vico Gabicce situm attigimus, quod finem itineris exoptaveramus.

Ubi a ministris deversorii salutati vestibulum intravimus, ego itinere longo feliciter peracto gaudens magna voce illa Vergilii recitavi, quae olim in schola didiceram (leguntur, nisi fallor, aliquo loco in carmine nomine Georgica clarissimo):

Quae res nobis porro in feriis attigerint vel quomodo domum reversi simus, proximo libello, si placet, narrabo.