Eodem, quo sum natus, die, ut narratum est,
a matre mea domi cenae vas corruptum est.
Quo sunt mihi ex tempore fata sequentia:
capta meis manibus franguntur omnia!

Quamlibet ingens opera sit, quam do, nil valet.
Quaecumque heri floruit res, hodie non viget.
Permulta ruinarum sunt, quas linquo, culmina:
capta meis manibus franguntur omnia!

Puellam olim noveram - infaustam fabulam! -
puellam lepidissimam et crinibus nigram,
Advenit umquam dicens: "Cuncta nunc praeterita."
Capta meis manibus franguntur omnia!

Cum, ut ei "Vale!" dicerem, eam amplexus sim,
tam fortiter compressi, ut obiret interim.
Pro deis immortalibus! - sunt forte haec facta:
capta meis manibus franguntur omnia!

Sum tractus ante tribunal, suspensus heri sum,
sed tum, cum iam pependeram - hoc vere est mirum! -
discissus meus laqueus est hora ultima:
capta meis manibus franguntur omnia!

Sic hominem erraticum curare otium
me certe intellegitis et datis obolum
seu parvum sive maximum, dona mihi grata:
capta meis manibus franguntur omnia!